3 dolle weekenden, 172 vlechtjes en heel amoeben

Het voelt alsof ik al een tijdje niet meer bijgehouden wat ik allemaal gedaan heb. Ik heb de laatste 3 weekenden weer tripjes gemaakt naar verschillende plaatsen.

Het eerste weekend zijn we naar Douala geweest voor het Ngondo festival, dit is een jaarlijks festival met vele tradities. De reis erheen was natuurlijk ook weer een avontuur op zich. Omdat we nu met een local op pad waren konden we op een andere manier reizen dan we normaal doen. W ij gaan normaal gesproken in een busje zitten en stappen uit op de busstations waarna we weer in een andere taxi gaan. Nu hebben we het illegale taxicircuit ontdekt. Deze zijn goedkoper en brengen je direct naar plaats van bestemming, maar de grote taxibedrijven mogen het niet weten anders komt er ruzie. Op zaterdagavond was er een feest op een groot veld met eetkraampjes en heel veel barretjes. Kameroeners houden van bier. Het begon met een ceremoniële opening met worstelen, traditionele dansen en er werd een nieuwe Miss Ngondo uitgekozen. Wij waren erheen met Divine en die vond dat wij niet konden staan en alles van dichtbij moesten bekijken. Dus er werden twee stoelen voor ons geregeld, tussen het koor. Wel heel gezellig naast de traditionele drummers. Alleen konden we er niet meer uit. Daarna werd het een groot feest en zijn we ook nog naar een nightclub geweest, waar we op de whiskeybank zaten. Je mag op een bepaalde bank zitten als je een fles whiskey koopt, nou goed hebben we gedaan en het werd een hele gezellige avond. De volgende ochtend enorm brak, regende het ook nog eens heel hard. Op zondag was er in het water een ceremonie waarbij iemand met een mand het water ingaat en met de “mensen” onder water praat en een boodschap van hen krijgt voor het nieuwe jaar. Dit jaar was het dat er in Douala heel veel kinderen geboren zullen worden. Iedereen was erg blij met deze boodschap. Ik geloofde er zelf niet zo in.

Het weekend daarna zijn we naar Buea geweest, we hebben bij de misschien toekomstige schoonfamilie van Glory geslapen. En achteraf bleek ook dat wij er dat weekend waren zodat zij zich populairder kon maken bij deze familie, zij wil graag trouwen met hun zoon, die zelf op het moment in Amerika zit. Het is allemaal heel goed bedacht door Glory en ik voel me steeds minder op mijn gemak bij haar, het is heel naar om het gevoel te hebben dat je wordt gebruikt, alleen maar omdat je blank bent en zij denken dat je rijk bent. Het was wel een hele leuke familie en het weekend werd wel gezellig, ik heb mijn haar laten invlechten en heb nu 172 lange blonde vlechten. Ook zijn we in Buea naar een nightclub geweest, maar dat was iets minder dan die in Douala. Heel ander publiek veel jonge dronken mensen die meteen op je af komen en je telefoonnummer willen en mee naar Nederland willen en met je willen dansen. Ik was het op het laatst helemaal zat. Ze draaien hier wel hele lekkere muziek, Makossa heet het. Ik heb zelf ook al 2 cd's gekocht van Fally Ipupa en Eriko. En er is iemand genaamd P-square die ook veel wordt gedraaid.

Die week na Buea ben ik ziek geweest, ik was heel verkouden geworden omdat Buea echt een stuk kouder is en ik had weer zo'n last van mijn darmen. Ik ben op consult geweest bij de dokter en heb van alles laten testen. Ik heb geen malaria en geen tyfus gelukkig, maar ik heb wel amoeben. Het is nu alweer over, ik heb er medicijnen voor gekregen. Waarschijnlijk toch ergens besmet eten of drinken gehad, dus moet ik maar weer beter op gaan letten. Het is wel grappig om nu te weten hoe het is om patiënt te zijn in het ziekenhuis, met een boekje loop je van de ene naar de andere plek en veel wachten.

Het afgelopen weekend zijn we naar Bamenda geweest om bij een huwelijk aanwezig te zijn. De broer van een verpleegkundige uit het ziekenhuis ging trouwen. We gingen er met de nachtbus heen, ik dacht dat ik wel lekker kon slapen in de bus, nou niet dus. Een helse rit van 8 uur, verschrikkelijk. Ten eerste pas ik niet op de stoeltjes, ik ben te breed en te lang en ten tweede stond de muziek zo hard dat mijn trommelvliezen er pijn van deden. De Kameroeners zelf kunnen echt overal slapen en vonden het geen probleem. Het huwelijk was op zaterdag in de kerk en begon met dansen en zingen en later met heel veel gebeden. Zonder een pauze of iets dergelijks tussendoor. We hebben de hele dag in de kerkbanken gezeten met dorst en honger. Aan het eind van de dag gingen we naar het dorp waar het ouderlijk huis staat en hebben we gegeten. Ik heb nu al op meerdere feesten gezien dat het eten niet heel gezellig zoals in Nederland aan de tafel gaat, maar je zit op stoelen in rijen en krijgt een bord op schoot. Het werd in Bamenda heel erg koud 's avonds dus half bevroren kwamen we weer aan in het huis. Ik had het wel een stuk feestelijker verwacht het huwelijk. Het was wel weer een weekend met heel veel wachten. Zodag zijn we naar de kerk geweest en die middag hebben we alleen maar zitten wachten in het ouderlijk huis van de bruidegom. Eerst wachten op eten, en daarna wachten op de taxi. De volgende ochtend wilde wij toch echt wel wat zien van Bamenda en konden we eerst weer wachten tot Mispa, onze collega, klaar was voor vertrek. We zouden om 8 uur weg gaan, uiteindelijk werd het iets van half 12. Kameroeners kunnen echt niet plannen en de tijd die ze nodig hebben om steeds maar te discussiëren en overleggen is echt ongelooflijk. De dag erna hebben we wel echt een goede toeristische dag gehad. We zijn naar de botanical garden geweest in Bafut en hebben een kratermeer gezien. We hebben boven op een berg gestaan met een heel mooi uitzicht, het was heerlijk. Ook het zandpad waar we met de taxi overheen gingen met al zijn gaten en kuilen, ik kon wel overgeven zo misselijk werd ik van het hobbelen. En weer terug in Banga hebben we kerst gevierd bij de dokter thuis. Het kerstgevoel is hier niet helemaal zoals in Nederland en ben de hele dag een beetje droevig gestemd geweest. We zijn 's ochtends naar de kerk geweest, dit keer een andere waar ze niet zo dansen en zingen als in de apostolische kerk, ik viel bijna in slaap tijdens de mis. Toen hebben we heel snel gegeten bij de Administrator, en daarna gegeten bij dr. Tabi. Na het eten gingen we op bank zitten en film kijken. In de avond zijn we nog even Banga in geweest om wat te drinken. Ik heb een heel bijzonder gesprek gehad met de broer van Glory. Natuurlijk was zijn eerste zin dat hij houd van Nederland en er heen wil. Hij vertelde dat hij net zo wilde zijn als de rapper 50 cent. En toen ik hem vertelde dat er in Nederland ook mensen werden verkracht en vermoord was hij 10 minuten helemaal stil. Hij vertelde me dat hij dacht dat Nederland als de hemel is, helaas niet. Ook toen ik hem vertelde dat ik zelf heb besloten om eerst mijn school af te maken voordat ik kinderen krijg en dat niet mijn man voor mij beslist snapte hij er niks meer van. Ikzelf ben soms ook net zo verbaasd over hoe groot het verschil in onze culturen soms is en dat je jouw eigen normen en waarden heel logisch vind, maar voor een ander soms onbegrijpelijk is.

Ik besef me hier wel heel goed wat ik heb in Nederland en voel me ook steeds gelukkiger worden met wat ik heb. Dat ik keuzes kan maken en dat ik in mijn relatie gelijk ben aan Jelle, niet dat hij voor mij beslist. Jelle komt trouwens al maandag, vind het zo spannend! Ik kijk er echt heel erg naar uit. En als Jelle hier een week is dan ben ik alweer op de helft van mijn tijd hier. Soms lijkt het heel snel te gaan, maar ik vind het toch ook wel lang 5 en een halve maand weg.